…zuipen…

Ik geloof niet dat ik ooit één biertje heb gedronken,  

wel complete kratten en liters andere sterkere drank, heel veel sterke drank… o.a. Schelvispekel en Schippersbitter waar me nu nog de kwijl van uit de hoeken loopt…

Treinladingen heb ik gezopen….

Mijn relaties gingen naar de kloten, mijn werk raakte ik keer op keer kwijt en ook de rest van mijn toenmalige leven ging compleet naar de filistijnen.

Ging ik ergens heen, dan deed ik eerst vóórdrinken uit angst dat ik niet genoeg zou krijgen…

Meer dan eens werd ik zo maar ergens wakker en wist ik amper waar ik was en wat er gebeurd was…

Gewoon de ziektewet in kon toen nog zolang je wilde dus geld bleef komen en er waren zat medezuipers om het legitiem te maken.

Eten was er amper meer bij en met schurft in m’n ongewassen liezen, takelde ik af tot ik nog 48 kilo woog en de keuze moest maken tussen leven of dood….

Mijn zoveelste huwelijk was al niet meer te redden maar dood wilde ik niet.

2 mei 1976 werd ik opgenomen in een kliniek voor verslavingsziekten en daar kwam ik dronken binnen…

9 lange maanden lang keihard geknokt, volle dagen van de ene therapie naar de andere om er vanaf te komen… en daarna nooit meer een druppel gedronken… Ik was een ander mens geworden…

Zo anders zelfs dat het therapeutisch team ontdekte dat ik van nature alle creativiteit, kennis en vaardigheden bezat om de functie van creatief therapeut te vervullen.

Sinds mijn komst in de kliniek was ik dagelijks bezig met uiteenlopende technieken en al snel ook met het vervangen van de therapeut als die er niet was

Langzamerhand begon een steeds groter deel van de  40 bewoners de “knutselzolder” te bezoeken en een “nieuwe aanpak” te ervaren… Ik kreeg de vrije hand bij de inkoop van materialen en motiveerde de een na de ander, creatieve vaardigheden te ontdekken en/of weer op te pakken.

Eenmaal zelf “ontslagen” uit die kliniek heb ik er nog 1,5 jaar gewerkt…

Daarna het volle leven weer opgepakt en van de ene relatie in de andere gevallen en net als voorheen van de ene plek naar de andere verhuisd en evenzoveel van baan naar baan gehopt….

Maar nooit meer één druppel alcohol.

Wel onrust, verdriet en pech maar toch echt niet ongelukkig…. Ik volgde blijkbaar de aard van mijn beestje al was het veelal wel mijn eenzame beestje.

Pakte steeds weer iets nieuws op en ging daar dan vol en gepassioneerd in op… Tot ik weer iets nieuws “moest”.

Zoals “voor mij gebruikelijk” is mijn leven goed op gang gekomen en hoewel op haast de laagste sport van de maatschappelijke ladder, vond ik het wel prima…

Nu al weer 20 jaar samen met mijn huidige partner… ‘n eigenwijs, zelfstandig “kutwijf” waar ik hartstikke gek op ben en die de bal aardig in de ploeg houdt…

Als ik alles ga uitlichten en beschrijven wat zich in mijn leven heeft afgespeeld, kan ik ‘n reeks dikke boeken schrijven….

Ga ik toch liever met mijn hondjes aan het ravotten, en af en toe ‘n bloggie baren.

Op zich doet het dagelijks schrijven me wel heel erg goed… Sinds mijn abonnement op CVA’s merk ik dat ik door mijn chaotische leven nog steeds het nodige heb te verwerken.

De samenwerking tussen mijn denktank en rechter “wijs” vinger doet me vrijwel dagelijks huilen, lachen en her-be-leven op “papier”.