…keukentafelgesprek…

Vreemd hoor, nou hebben we in ons nieuwe huis eindelijk een echte keukentafel en dan zijn er geen keukentafelgesprekken meer… 

Als je in elkaar stort of op een andere manier een “figuur met (‘n??) beperking” wordt, kun je ter ondersteuning van je weigerende lidmaatjes hulpmiddelen aanvragen bij de ambtenaren van hulpmiddelenorganisaties. Wij op zoek natuurlijk want alleen maar op bed liggen is wel erg passsief. Tenminste in mijn geval…

Oei, er zijn wel mogelijkheden hoor, maar dan moet je na je aanvraag wel een keukentafel hebben voor een z.g. keukentafelgesprek met de hulpmiddelenambtenaar. En wij hadden toen geen keukentafel! Dus voordat er ook maar iemand; nee, kan niet, doen we niet, mag niet en daar heeft u geen recht op, ter keukentafel kon brengen, wisten we al dat onze kansen nihil waren.

Wat een opluchting zeg, dat onze NAH coach ons duidelijk kon maken dat we zo’n tafel niet nodig hadden en het ook een “op de bankgesprek” mocht zijn. Welke nee er dan ja zou kunnen worden moesten we maar afwachten maar het gesprek zou er komen.

Laat ik nou maar een stukje van mijn leven overslaan, want om nou achteraf nog eens uitgebreid te gaan liggen mauwen over alle neen’s die we voor de kiezen kregen lijkt me niet handig, temeer omdat ook dergelijke sleutelfiguren mijn blogs uitpluizen en e.e.a. al snel tegen ons gebruikt wordt.

Het gekke is dat er veel gekeukentafeld moet worden om iets te krijgen, maar er alleen maar een verhuisbericht hoeft te worden gestuurd aan de gemeente, om op slag ineens alles weer kwijt te raken. Jazeker wel: Welzorg belde kort na onze overschrijving dat ze alles op kwamen halen. Driewielfiets, rolstoel, bed en wat kleinere hulpdingen.

Jazeker, alle hulpzooi zou je bij verhuizing direct in moeten leveren en dan weer aanvragen bij de nieuwe gemeente… Lieverds ik verzin het niet hoor!

Hoewel we in ons nieuwe huis een schattig keukentafelgesprekkeneethoekje (pfieuwwww Scrabble) met goedkope Marktplaats stoeltjes tot onze beschikking hebben, blijkt tot onze vreugde dat deze gerust gebruikt mag worden voor eten en spelletjes. Want keukentafelgesprekken zijn niet meer nodig, omdat een van de gezaghebbende medewerkers dit ff uit de losse mouw geregeld heeft met de andere gemeente en de hulpmiddelenophaaldienst. Ik mag alles alsnog houden. Toch tof hoor van die figuur.

We kijken daarom maar hals reikend uit naar het moment dat we inderdaad aan onze bourgondische evenementen kunnen beginnen want het “bord op schoot, op de
bij de tv” hebben we na al die tijd wel gehad. Wat ’n luxe zeg… en waar een keukentafel toch niet allemaal goed voor is.

…nooit geweten eigenlijk…