vreest niet

Ik dacht een vlekje op mijn bril.
Maar het bleek op beide ogen. 

Al snel zat toen de hulpdienst
over me heen gebogen.

Sirenes aan en licht ging uit
het ziekenhuis stond al klaar.

Ik kon me niet eens meer bewegen,
en dat was toch wel raar.

Na dagen ziek weer wakker worden
deed slechts de helft van mij nog mee

Ik vroeg mijn lief kan ik nog lopen
maar ook de dokter schudde nee.

Dat was een klap, verdriet en schrikken.
Het leven leek ineens voorbij.

Niet werken of met honden lopen
dat is toch geen manier voor mij

Ik zal en moet en wil en kan
al doet het zeer en duurt het lang.

Herstellen van m’n hersenletsel
komt goed bij mij wees maar niet bang.