gediggie…

…pijnleed… 

vaak pijn te groot verdriet te nat
en spastische ledematen zat
de ochtend start al hulpeloos
dit soort gloren maakt me boos

soms ongeremd emotioneel
wordt zelfs genieten mij te veel
geluid van beperking laat ik horen
blijvend leed ik word niet herboren

slechts een vinger op de zere plek
is veel te klein ik ben niet gek
half mens half kwaal en dat soort gein
moet dit nou echt mijn toekomst zijn

al wetend wat ik morgen voel
sterk twijfelend aan m’n levensdoel
dan toch met passie klussen klaren
voor wellicht nog vele jaren

gedreven door de aard van mijn beest
vier ik zelf ‘n moment m’n eigen feest
dit hou ik vast vast zolang ik leef
en de pijp nog niet aan Maarten geef