poezel column

Geplaatst op door

Ja hoor, ik ben hier de zielige, aangedane pijnhebber, en ik therapie me een paar keer per week de pokken om alsnog ‘n soepele bejaarde te kweken… 

Dat is al vanaf 11 mei 2018 zo hoor… ik kan bijna geen ruk meer en wat ik wel doe lijkt ‘n mislukte act van clown Spassie…

Maar dan is er ook nog ‘n “zij” Mijn partner.  Nee niet de Peugeot maar mijn lief. Mijn aangetrouwde toeverlaatje waar ik aardig wat steun aan heb, Margot.

Op wat ademnood na een gezonde, ooit van internet geplukte, spetter waar ik al ’n  hoop schik, en zo, mee heb gehad. 

…infarcten…

Nou goed, ik ga dus beschadigd tegen de vlakte en kom een tijdje buitenshuis te wonen. Niet leuk maar geen keuze want infarcten krijg je gewoon toebedeeld zo is tot nog toe mijn ervaring.

Ik word door een legioen van medicijnmannen en vrouwen vertroeteld dus heb niks te klagen.

Echter mijn poezel is thuis, alleen met de hondjes. Maar die schat hoor je niet klagen hoor, want daar is ze te druk voor en te ver weg. 

Komt ze op bezoek dan straalt het geluk er af, en op een gezamenlijk huilmomentje na, en lijkt ze alles goed aan te kunnen….

Althans dat zegt ze maar… want achteraf merk ik dat we het eerste weekend allebei in het zelfde ziekenhuis aan botjes, spiertjes en besturingssystemen zijn behandeld.

Gewoon omdat de lieverd op haar schattige bekkie is geploft toen ze over een stapel hongerige honden wilde springen….

Resultaten waren: onzichtbaar voor buitenstaanders afgescheurde spieren en pezen, amper weg te stoppen hevige pijnen en ‘n apart aandoende arm, rug en schouder motoriek, die zelfs bij niks doen nog werden opgemerkt door slechtzienden.

Drama, pijnlijk drama… een vent verlamd in het ziekenhuis en zelf voor ‘n groot deel geradbraakt…

Ik zelf lig vastgeplakt in bed en heb toestemming van iedereen om een tijdje niks te doen, maar voor mijn lief zijn er nog wat taakjes weggelegd….; honden uitlaten, huishouden, mij bezoeken, ons bedrijf overeind zien te houden, daarnaast nog haar eigen werk in de zorg. 

…spicht…

Tja… dubbele ellende voor mijn lief en keuzes maken is het gevolg: bijna alle honden (ook nog broodnodig inkomen) voorlopig afzeggen.

Verder nog haar werk onderbreken want het wordt haar te moede en een kast met therapie induiken om nog enigszins toekomst te kunnen reserveren.

En dan door de maanden die volgen heen, ons hele leven overeind houden met alle hiervoor al reeds opgesomde onderdelen…

Niet te geloven wat die dunne spicht (ja ze is fors afgevallen) presteert zeg… “gewoon” doordoen met alle tegenslag en beperking van dat moment… 

Met alle bijkomende, oorzakelijke drukte er met vrouwelijke en feministische kracht van maken, wat er van te maken is, vind ik eh…

… nou ja, best knap eigenlijk…. toch?

Of eigenlijk meer;

Geweldig dapper!

 

Tekeningen:

Het is me een eer, dat een van de creatieve bezigheden van Margot, nu deels kan worden gebruikt ter illustratie van mijn blogsite.

Diverse tekeningen en decoraties zijn van haar hand en geest.

Gebruikte techniek: Handlettering.

 

 

Ik schrijf dus ik blog en geef met blijdschap kennis van de geboorte van: 

www.infarct-uitfarct.nl

 (geen bezoek, geen bloemen)

En voor het schrijven van een column in opdracht ben ik altijd wel om te kopen.