lotgenieten column
Wat ik zoal aan verhalen op lotgenoten sites lees bezorgt me aardig wat maagkrampen…. Wat een gezeik vaak zeg en wat een stompzinnige reacties…. Zo dat is er uit….
Maar lees nou alsjeblieft eerst even verder voor je me de wereld af wenst, want zo rot bedoel ik het nou ook weer niet….
Vooropgesteld: ik vind het meer dan vreselijk wat ons allen is overkomen hoor… laat daar geen misverstanden over bestaan…
Levens, geesten en gezinnen zijn vaak binnen ’n paar seconden totaal vernield en veranderd, echt vreselijk, welke god kan dat nou toch willen.
Door mijn manier van reageren op sommige van die verhalen, ben ik door de “baas” van zo’n site al ‘n keer op negeer gezet en werd ik door een flink aantal “lotjes” genomineerd voor een openbare steniging…
Ja ik kwam dan ook met termen als “zielig gezever” en “wentelen in je eigen sores” en dat mag daar niet natuurlijk.
Ik wordt geacht me in te leven en “mee te huilen met de wolven in dat bos”.
Dat kan zijn maar daar pas ik dan weer voor. Omdat ik verdomme steun wil hebben aan lotgenoten en niet overgoten wil worden door hun persoonlijke saus van ellende.
Ik heb meer dan genoeg aan mijn eigen zieke lijf en gestoorde geest… En mag ik alsjeblieft?
Dat soortgenoten en zo je wilt lotgenoten hun verhaal willen vertellen begrijp ik goed, en ik begrijp ook dat dit niet zelden de enige plek is waar ze dat kunnen.
Maar de lading van veel verhalen is zo depressief, zo negatief en zo oeverloos verdrietig dat er een haast vernietigend effect van uit gaat naar lezers m/v.
Zo ook met de reacties op de verhalen, zelden gaat iemand serieus in op een verhaal maar plakt er een eigen pakket met ellende onder, waar zijn we toch mee bezig?
Of voelt het wel lekker elkaar te demotiveren….?
Dan is het zo’n welkome verademing als er mensen zijn die met, ’n leuke foto, ‘n blij bericht of heel andere verhalen komen.
Verhalen van het positieve wat ze hebben opgepikt.
Verhalen van heerlijke zelfspot en van kleine stukjes geluk waar ze volop van genieten… Wauw, daar wordt je vrolijk van, daar moet je je op lotgenoten sites aan kunnen laven.
Pas dan heb je de broodnodige steun en zelfs toeverlaat.
…Umfufu…
Ooit schoof ik me ten tonele met de kreet: Lotgenoten, heeft u al van uw lot genoten? En ja hoor de eerste keien werden al geketst voor ik uitgeschreven was…
Het beledigen van “Umfufu” of “Oelallah” is minder erg (ja ik blijf voorzichtig he?).
Ik bedoel echter alleen maar te zeggen: lieve lotgenoten; ook ik vind het heel erg dat wij met zijn allen deze verschrikkelijke kutziekte (VKZ) hebben, maar daar is geen flikker meer aan te doen.
Behalve ‘n therapeutische knok en moeite doen te genieten van wat we nog wel kunnen. Weet, dat als je alleen maar baantjes zwemt in je eigen ellende, zul je er in verdrinken.
Nou ja ook dat mag je niet zeggen op dergelijke fora en ik hoefde dan ook niet lang te wachten op inmenging van operator “Maggi Messer” Die als forumbeheerder, maar een kik hoeft te geven om alle steentjes geworpen te krijgen, en in elk geval alvast einde discussie inschakelt….
…respect…
Maar waarom dan toch.. Respect bestaat toch niet uit lieve (wellicht loze) woordjes… Respect toon je toch met en vanuit je hart… Waarom dan de “tegen-gassers” met een andere mening veroordelen, uitschelden of zelfs dood zwijgen?
Maar het is natuurlijk niet alleen de operator hoor, ook veel “lotgenoten” krijsen al moord en brand en staan klaar met scheld-meningen nog voor ze de eerste zin hebben uitgelezen.
Op hun … getrapt of tegen hun … geschopt zeggen ze dan maar snel af te haken van het forum…. Lekker doen, denk ik dan maar.
Laat ik duidelijk zijn:
Ik ben zelf ernstig aangedaan hoor door die VKZ maar ik verdom het om me daaraan te onderwerpen…
Mijn verwerking en mijn benadering van het wrak dat ik, net als velen van u, geworden ben is mijn verdriet met veel plezier van mij afschrijven.
Vandaar dat ik ben gaan bloggen. Wellicht dat u andere mogelijkheden in u wakker kunt krijgen.
U mag mijn schrijfsel zoenen of onderkotsen, daar bent u vrij in natuurlijk… Maar elk woord op deze pagina is uit het hart gegrepen en in de verste verten niet bedoeld om wie ook te kwetsen…
Ik heb respect voor u en voor het gevecht dat u levert….
Heel mooi geschreven Jeroen….de mensen die dit overkomen zijn ook zielig, maar als je jezelf daarin verdrinkt,kom je er niet meer uit.Probeer vooral samen met de mensen om je heen weer wat lichtjes te zien……en God zij dank doe jij dat wel…..heel veel RESPECT. 🥰
Goed geschreven Jeroen !!!
Tuurlijk iedereen heeft zijn moeilijke momenten
Maar wie niet ??
Ook mensen die geen herseninfarct hebben gehad maar iedere dag pijn hebben en toch gewoon doorgaan
Niet klagen maar dragen en vragen om kracht
Dat is mijn motto
Dank je wel Renate,
Goed wat je zegt ook: mensen zonder NAH of met welke andere ziekte ook leveren eveneens ’n grote knok.
Daar sta je niet bij stil als je niks hebt….
Jeroen, weer geweldig hoe je het verwoord, aansluitend aan:
Ooit schoof ik me ten tonele met de kreet: Lotgenoten, heeft u al van uw lot genoten? is:
Als twee echtparen, echt paren, hebben 4 echtgenoten, echt genoten.
wij, mijn vrouw en ik, genieten met volle teugen van jouw schrijfsels, doorgaan zo, met groeten van Jopie (min vrouw) en Ger
Dank weer Ger ik ben blij met je reactie….