…broodschieter…

Nog wel generend voor het wrak dat ik werd na mijn CVA’s, begon ik me op therapeutische basis aan het volk te tonen door eerst maar eens bij de plaatselijke Broodhoek wat krentenbollen te scoren. 

Aldaar op m’n beurt wachtend schrok ik van een grote foto die ergens in een hoek van de winkel hangt. In elk geval werd ik er door geraakt, want ik zag daar “mezelf” in beeld…

Je kan het zo gek niet bedenken, of ik heb het wel gedaan in mijn leven. Alles ben ik haast geweest of heb ik op z’n minst in de basis uitgeprobeerd, alleen minister President of Paus liet ik graag aan anderen over.

Dat begon al op zeer jonge leeftijd, omdat leren niet mijn ding was, leerde ik vooral van dóén! Zo werkte ik als jonge blaag al in een bioscoop, ik hielp de groenteboer en melkventer én… daar is ie dan: ik werkte in een bakkerij.

Dan moest ik ‘s nachts beginnen en zo’n beetje alles doen ter ondersteuning van de bakkers.

Doorgaans kwam dat neer op schoonmaken, koek-kruimels snoepen en rommel opruimen, maar steeds meer ook klusjes van het echte bakkerswerk. Zoals bv. speculaasjes draaien met een machientje, deeg aan de bovenkant met een schaar inknippen, en dan de oven in.

De foto in de krentenbollen winkel bracht me met weemoed vele jaren terug in de tijd. Naar mijn jeugd en jaren in de bakkerij, alwaar ik ook soms de broden met een z.g. “broodschieter”, uit de oven moest trekken, zoals de knaap op de foto….

Keihard werken maar altijd die heerlijke bakkerij geur.

Bijzonder, hoe ver en uitgebreid je door een oude foto een groot deel van je leven herbeleefd. Bizar om te ontdekken dat elk stukje terugblik, een verhaal op zich is.

Een arbeidzaam leven tot de nok toe gevuld met geluk en ongeluk in werken, gezondheid, wonen en relaties…

En dan ineens zit je diep in de herfst van dat bestaan.

…Tempus fugit…

Dit verhaal geplaatst met medewerking van Reggy Peters en de “knaap” op de foto: toen nog bakkersknecht, haar vader dhr. Jaap Peters.

Waarvoor mijn dank!