infarct-uitfarct

Nou ja je leeft je leven en doet je ding of je nou gezond bent of niet… Je gaat van begin naar eind en dat heet dan leven… Sommigen leiden een dubbel leven… 

Nou schrik maar niet… geen ziekenhuis deze keer dus er is niks aan de hand… Nou ja niks… laten we wel wezen, ik heb natuurlijk geen griep….

Nee niet zo’n beeldmerk voor bedrijven maar -pedie… Als je iets met je stem, eten of ademhaling moet leren dan kom je daar terecht. 

Relaas over dagelijkse beslommeringen, daginvulling en dagbesteding. Gewoon om nou ook zelf ‘ns te begrijpen waar ik moe van word…

Ik zal er in alle openheid niet omheen draaien… Met ons oude bedrijf Kleine Kunst zijn we in heel zwaar weer gekomen toen het slecht ging in de detailhandel… 

Ik ben bang, echt heel erg bang…  Let op de plaatsingsdatum van vorig jaar! Maar door de nieuwe opname op 29-02-2020 is dit verhaal ineens actueel van toepassing.

Even naar beneden gegaan want het werd me boven echt teveel… Oh nee, niet dat er boven zoveel te doen is hoor, juist niet… Maar hoe kan het dan toch teveel worden zou je zeggen… 

Althans dat “zit af” hebben de honden er van gemaakt….

Op je oude dag haast hebben is wel ‘n beetje veel belachelijk hoor… Aardig op leeftijd en stevig aangedaan door wat bijzondere items uit het NAH  keuzemenu, wordt het toch tijd om ff wat te dimmen zou je zo zeggen…

Ik ben uitgeteld…. Oh niet dat ik elk moment kan bevallen hoor maar ik kan even niet meer mee in de roedel…

Goochelen lijkt het wel… (nee niet “koekelen”), trucjes uithalen om in dit geval even aan iets anders te denken dan aan je dagelijkse zorgen, pijn of andere trammelanto, dus: afleiding. Als je dat niet kunt moet je het toch maar

Na 3 weken ziekenhuis ziek, zwak en misselijk van opnieuw CVA (op 18 april 2019) maar weer aan de interne revalidatie… 

Als “ze” eten gaat maken voel ik me extra ziek…

Vervelend dromen, vertwijfeld wakker worden en vol schieten als m’n lief me helpt aankleden, gaf vandaag wat opstartproblemen… 

Pijn is fijn, dus doe daar nou maar eens niet zo moeilijk over… Ho ho, wacht nou even om me gelijk àl jouw pijnen toe te wensen of me te stenigen… Want het ligt heus wel wat genuanceerder.

Nou het is zover hoor: Papa mag weer naar huis… ‘n paar weken lang vanuit de vreetschuur wel ons huis kunnen zien maar er niet wonen… 

Ik wil het niet, ik ben niet zo, ik hou hier niet van, maar … dikke vette maar….

Heerlijk wonend in ons heilige huisje ( pal achter de kerk) is er na thuiskomst uit de medische theaterzalen wel wat te improviseren hoor…