…nog zoiets…
Eenmaal iets vervelends in je hersens en je gaat je verdere leven als “restverschijnsel” over de wereld. Als ik mijn habitat tenminste het predicaat “wereld” mag geven.
restverschijnselen
“kopstukken en hersenkrakers” vRoen
…ik voel me ‘n “jij” dus als jij “u” zegt tegen mij, ga jij aan mijn gevoel voorbij…
…afhankelijkheidsdag…
In mijn arbeidzame, druktemakers leven was de combinatie “koek en ei” aan de orde van de week. Afgewisseld met ‘n onvermijdelijke dosis ongein was de samenwerking tussen geest en lichaam van dusdanige kwaliteit dat ik alles kon.
restverschijnselen
…advocaatje…
…ja die ging op reis ja… Nooit eerder zo’n debiel kinderliedje gehoord… Hij gaat op reis, eet ’n stuk vis en stikt er vervolgens de moord in… Leuk reisje.
restverschijnselen
…paardenbloemen…
De vierdaagse kan weer dus ben ik volop aan het oefenen… Begonnen met 25 meter per dag en inmiddels opgebouwd naar 3x per week 300 meter. Van huis naar ons werkterrein “Hondenheuvel” is precies 300 meter.
restverschijnselen
…herinnering…
Mijn toekomst is nog te kort om het laven aan herinneringen niet te rechtvaardigen.
restverschijnselen
…schijtlijster…
Waar gebeurd sprookje. De schijtlijster was niet in haar hum… teveel gevreten. Achteloos weg gemikte Mac-zooi, besjes en zaadjes zaten haar in de weg. Vliegen kon ze amper en ze keek zo lodderig uit haar ogen dat de mannetjes als
restverschijnselen
…paastranen…
Er is natuurlijk vreselijk veel om te huilen in deze wereld, dat weet ik ook wel. En echt niet alleen met Pasen of welk “vrede op aarde” feest dan ook.
restverschijnselen
…bijwerking…
Er is een vereniging waar je je finale geregeld kunt krijgen zonder dat ze de bak in hoeven. Leuke en handige tips hoor, dat neemt ‘n hoop zorg weg…
restverschijnselen
…stop-watch…
Door de tijd heen heb ik me een nieuw restverschijnsel gerealiseerd. Daar denk je aanvankelijk niet aan en daar wordt ook niet over gesproken door toekomstverwachtingsdeskundigen. (speelde ik nu nog maar scrabble zeg).
restverschijnselen
…mijn konijn…
Met een druk militair vliegveld in onze “achtertuin” waren we in Soesterberg heel wat gewend aan vliegtuigen die teringherrie produceerden en waarmee het soms ook vreselijk mis ging. Geen trauma’s maar wel bijzondere herinneringen.
restverschijnselen
…pindakaas…
Lichting 66-06, Generaal de Bons-kazerne Grave. Na een zwerftocht van enkele jaren ontkwam ook ik niet aan de dienstplicht.
restverschijnselen
…scapula…
Het gevoel en de beelden van mijn vliegtuigongeluk (ja ‘n mens maakt wat mee) zijn regelmatig terugkerende, bizarre herinneringen.
restverschijnselen
…nagelbijten…
Datum weet ik niet meer maar wel zomer, kort voor de bouwvakvakantie, heel lang geleden, ik was rond de 16-17 jaar.
restverschijnselen
…mama mia…
…dit en alle andere ABBA-liedjes in het muziekzaaltje keihard gedraaid en op de grond ritmisch liggen rollen en mee krijsen…
restverschijnselen
…ouwelui…
Dacht even dat ik stikte… Hoewel ik niet aan het eten was, gestoord door stemband verlamming, kreeg ik toch een flinke brok in m’n keel.
restverschijnselen
…emootziek…
Bij mijn dagelijkse, persoonlijke verzorging en dappere pogingen fysiek nog wat uit m’n fikken te laten komen voor m’n bedrijf, en tijdens bv. de regelmatige therapie sessies, laat ik onderdrukt van me horen.
restverschijnselen
…poot…?
Vandaag ineens kreeg ik het lef met mijn voorkeur uit de bench te komen.
restverschijnselen
…non Cosca…
Opnieuw een oude foto en wederom verder terug met m’n tijdmachine. Deze keer geland op de speelplaats van wat men toen ook wel de “Kakschool” noemde…
restverschijnselen
…broodschieter…
Nog wel generend voor het wrak dat ik werd na mijn CVA’s, begon ik me op therapeutische basis aan het volk te tonen door eerst maar eens bij de plaatselijke Broodhoek wat krentenbollen te scoren.
restverschijnselen
…rechtop…
We zijn vandaag de dag ons leven niet meer zeker, toch? Geweld, ziekte, appen in ‘t verkeer en vette pech is in onze “beschaafde” wereld aan de orde van de dag.
restverschijnselen
