…olijftak in m’n smoel…

vrede op aarde
ik zou niet weten waar
het enige van waarde
is ’n gevoelige snaar

vrede op aarde
roepend in de woestijn
’n monster zonder waarde
te mooi om waar(?) te zijn

vrede op aarde
geen macht die zoiets wil
hoop van generlei waarde
zo van “kikker in je bil”

vrede op aarde
je lacht je toch kapot
geloof je het zelf eerwaarde
hoe krijg je ’t uit je strot

vrede op aarde
vroom kerstelijk gezwam
om de nordmann geschaarde
wenst jan publiek zich lam

vrede op aarde
dagdroom ik er soms van
maar hoe ik ook navel-staarde
gewis dat het niet kan