dichtsel feest

wat raar dat mijn been niet meer mee kan spelen

in m’n hoofd schop ik tegels zo uit het plafond
maar het luistert niet meer naar de hersenbevelen
en ligt als het ware los naast me op de grond

wat vreemd dat m’n arm niet mee helpt met kleden
hoe krijg ik dan toch nog ‘n onderbroek aan
m’n arm hangt laveloos slap naar beneden
de aansturing van spieren is compleet naar de maan

wat gek zo’n ziekte heeft me mooi bij m’n veter
zoals het lopen en eten en zitten en slaan
echt alles doet zeer en ik ga voor geen meter
ik kan vloeken en klagen maar wat doe ik er aan

natuurlijk in therapie gaan en pillen misschien
en door heel hard te werken, geloven en hopen
met ’n beetje mazzel we zullen het wel zien
ik hoef ook niet eens meer zo hard te lopen

wat ‘n feest als ik alleen al m’n hond weer kan aaien
in tranen van blijdschap heb ik weer lopen geleerd
niet dat ik weer overal in mee kan gaan draaien
maar ook kleiner geluk wordt zeer gewaardeerd