ontslag column

Geplaatst op door

Nou het is zover hoor: Papa mag weer naar huis… ‘n paar weken lang vanuit de vreetschuur wel ons huis kunnen zien maar er niet wonen… 

Ontslagen uit het revalidatiecentrum… Wat gaan 6 weken toch snel, achteraf….

Nou, ik vecht dit ontslag niet aan hoor want CZ doet niet aan transitie vergoeding. Maar beter ben ik natuurlijk nog niet echt.

Jazeker ik loop weer, kan weer neuspeuteren met links en ik flikker niet zo maar meer om. Maar beter moet nog wel een beetje beter worden….

Hard gewerkt weer, toffe stukjes therapie gehad en redelijk goed verzorgd door een aantal lieverds van de witte brigade.

Flink steun gehad, ook van mijn schatje en met steeds vaker, op proefverlof (zonder enkelbandje) even naar huis gaan, hebben ook de honden een aardig stukje bijgedragen aan het herstel.

Sterker nog, ze zorgden voor aanvullende fysio door me met grote regelmaat te bespringen om me te testen op de stabiliteit… Hoewel soms nipt, maar het is allemaal goed gegaan.

Ik ben overeind gebleven en weet nu ook dat ik er weer klaar voor ben. Al is de komende tijd “eerstelijns” nog meer dan hard nodig…

Dan ook nog maar weer kijken en hopen dat we een tijdje zonder al dat ziekenhuis gedoe kunnen want ik heb nog zat andere leuke plannen. Bovendien als de onzin van 3 x scheepsrecht klopt heb ik nu alles wel gehad lijkt me.

Apart is wel dat het thuiskomen op zich heerlijk is, je moet gewoon thuis zijn natuurlijk.

Maar tijdens het koffie drinken met mijn lief zijn er nog zoveel hindernissen te bespreken en aan te pakken, dat rust voorlopig nog geen groot goed is….

Wel de broodnodige stukjes rust, die het herstel van de CVA trammelant moeten ondersteunen, maar dat is niet de rust die kans maakt op roest.

Ondanks dat, blijven we knokken en er alles aan doen om de nabije herfst van ons bestaan zo volwaardig mogelijk te beleven.

Aan onze fans zal het niet liggen hoor want daar is een royale en helende support vandaan gekomen… kei lief…

Wat zou het nu toch mooi zijn als organisaties, instellingen, wetten, regels en uitvoerders ons bij verder herstel, welwillend de hand zouden reiken in plaats van te nemen obstakels te vergroten of zelfs op te werpen….

…oh ja, wat zou dat mooi zijn…

…ja heel mooi…