gehaktballen column

 

…en het was op 5 december 2018… ‘n paar thuisblijvertjes spelen in de tuin en ik ga zelf de keuken in. De balletjes moeten bruin en ‘n beetje therapeutisch kokkerellen was goed voor het linkerarmpje zei Ergo… 

Pan olie met boter op hoog gas en de ingrediënten met ook de inzet van mijn linkerhand gaan mengen….

Een vreselijk gepiep in de achtertuin doet mij alles loslaten en ik vlieg, nou ja vlieg…. ik strompel op max vermogen naar buiten, alwaar de ene hond met z’n tanden achter de halsband van de ander is blijven haken tijdens een collegiale ravotpartij…

Altijd doen we de halsbanden af maar niet op die dag. De schade valt mee, de koppies zitten er nog op en wat er aan vast zit, ademt nog. De schatjes maken van de gelegenheid gebruik mij tot ballen te dwingen, dus party time voor de brutaaltjes.

Bij een onstabiele heupzwieper, want dat is soms als je verlamd ben geweest, lukt het me nog net in een “verse” te trappen, die onder wat bladeren leek te zijn verstopt. Ik wandel geërgerd naar de daarvoor bestemde ontpoepingsborstel en werk ook dat probleem zelfstandig weg.

Dan ook gelijk maar wat appel-blad harken dus weer ’n paar meter schoon in het “uitlaatgebied”. En zo ben ik er maar weer lekker ‘n uur uit geweest …

…nog geen halve seconde meer aan de pan op het vuur gedacht…

Tijd om het eten te gaan maken voor het uitgewaaide roedeltje wat zo binnen komt stormen en ik de bijkeuken in…. Daar hangt een rare lucht en wat mist…. Maar goed dat is wel vaker als de droger aan heeft gestaan en trek de deur naar de keuken open….

Ik schrik me bijna tegen de vlakte door een dikke vette rook en stank en de vlammen die me tegemoet komen. En kom tot de creatieve ontdekking dat de boel in de fik staat…..

In paniek waggel ik weer naar buiten en wil hulp bellen maar merk dat mijn telefoon op het aanrecht ligt en daar is het al te warm om nog ff heen te hollen.

Huilend van wanhoop, weet ik met mijn alarmhorloge ’n SOS uit te zenden, en korte tijd later meldt zich mijn lief, die een half uur verderop honden uitlaat, door het luidsprekertje in het horloge.

Ze wil nog vragen waarom ik niet gezegd heb dat er een proefalarm zou komen maar ik schreeuw dat ze de brandweer moet bellen omdat de keuken in de fik staat….

Paniek ook bij haar, maar ze weet de rode duivels te bereiken en te overtuigen. Ik pak de tuinslang en doe om het hoekje van de deur een wilde poging het vuur te blussen…

Benauwd door de vieze rook moet ik al snel opgeven en strompel, inmiddels kei moe, naar de weg. Ik dwing een auto te stoppen met een schreeuw om hulp en dat werkt.

de rode haan

De sirenes in de verte kondigen aan dat ook de brandweer op pad is en ik geef mijn frustratie over aan anderen die inmiddels kwamen helpen. Ik zak ineen op een stoel en laat de spuitgasten het vuile werk maar doen, per slot hun hobby.

Vuur bleek geblust, gaskraan dicht en de rook werd met een zware ventilator uit de hut geblazen…

Ik was ontdaan door de overtuiging dat ik mijn hersens niet meer kon vertrouwen en zag de toekomst somber in. Als ik dan later hoor dat dit zelfs ook brandweermensen overkomt ben ik al snel over mijn frustratie heen.

Verhuurder, verzekering en schoonmaakdiensten hebben prima werk geleverd, vrienden maakten die week extra hapjes eten, en inmiddels wonen we weer als nieuw.

Toen ik ontdaan van alle gedoe wat gammel langs enkele toeschouwers liep, hoorde ik iemand tegen de politie zeggen “ hij is niet dronken hoor, maar heeft iets in z’n hersens” .

… brand is niet het ergste…