exualiteit verhaal

Vervelend dromen, vertwijfeld wakker worden en vol schieten als m’n lief me helpt aankleden, gaf vandaag wat opstartproblemen… 

Typisch zo’n “wat is het soms toch moeilijk hé lief” moment… “Kom ff vasthouden” was haar reactie…. en wat ‘n belevenis zeg…. Eindelijk elkaar weer eens lijfelijk voelen, vasthouden, aanraken en weer even weten…. wauw.

Nou zijn we saampjes heel wat gewend in ons roerige leven hoor, we wisten niet alleen maar al te goed wat we lekker vonden, maar dit ook nog eens aan te vullen met extra’s… Nee hoor, met de liefde en de daarmee samenhangende evenementjes zat het wel goed…

Zat het wel goed? Niet meer dus? Het is over nou? … eh nee, driewerf nee, nee, nee!

Maar behalve dat inmiddels de ouderdom heeft toegeslagen, heeft ook het geweldige fenomeen CVA ingrijpend van zich laten horen… Buiten de dagelijkse krakkemikkigheid is ook “het gevoel voor elkaar” verschrikkelijk veel veranderd…

Oh niet dat de liefde weg is of over… Allerminst, maar het is wel heel erg anders geworden. Elkaar aanraken was vroeger onze hobby/verslaving en is nu veranderd in; “mishandeling met schuurpapier en staalborstels”. Althans zo voelt mijn aangedane huid over vrijwel het gehele oppervlak, bij wat voorheen intieme aanraking mocht heten…

Elkaar aanraken kan geen uiting van liefde meer zijn… We willen het zo graag maar het is zinloos er aan toe te geven, omdat het pijn doet en antireacties oplevert. Grof gezegd betekent het geen; wauw ik vind je heerlijk, maar flikker op je doet me pijn….

Waar het bij alle CVA-verhalen over veranderingen en restverschijnselen gaat, hoor of lees je hier maar weinig over vind ik… Of ik moet een site over CVA-sex en NAH-porno over het hoofd hebben gezien. Maar ja bij de gezonde mens is het al taboe om het over liefde, intimiteit, seksualiteit of .euken en .aaien te hebben… Laat staan als dit door zo’n rot ziekte zover is gekomen…

Ach gut, en dan hoor je vaak zeggen; het gaat toch niet om het lichamelijke…

Nou; DIKKE NEUS (ja ik hou het netjes), daar gaat het wel om, of in elk geval ook om… Er in je gezonde liefdesleven geen genoeg van krijgen en dan nu ineens beweren dat het daar niet om gaat… bullshit!

Maar hoe dan ook, er is veel veranderd waarbij het overigens geweldig is, de constatering, de wetenschap en ja ook het gevoel te mogen ervaren van een wellicht veel grotere sensatie: Hartstikke blij zijn met m’n schatje, vrijwel dagelijks verliefd zijn op wie ze is en wat ze doet, en me wentelen in het grote gevoel van houden van….

Pijnlijk wikken en wegen is dan nog mijn twijfel over hoe dat bij “haar” is… Immers ik ben het wrak en zij ziet mij dagelijks rond kreupelen… Het doet me soms vertwijfeld wakker worden en volschieten als ze me helpt onze dag op te starten.

Lief: ik hou van je en als je me aanraakt vind ik het heerlijk…