medipoint column

Door mijn roerige leven heen heb ik al met heel wat pointen te maken gehad… Veel bedrijven noemen zich dinges-point of iets-point en dat verkoopt blijkbaar…
Als je iets zieks of gestoords oploopt, ben je daar echt nog niet vanaf hoor… Van dat “point” bedoel ik dan, want je krijgt hoe dan ook te maken met een nieuw Point aan het firmament.

En omdat het hier dan om medische zaken gaat, maakt een snelle reclamejongen daar natuurlijk al snel de vertrouwd aanvoelende naam “Medipoint” van… Knap hoor en ik mag gaan ervaren of daar het “wij beloven vlaggetje” hun lading dekt.

Nee, driewerf nee! Is mijn persoonlijke ervaring, ze verdienen dikke minpointen. Oh, ze zullen zich best onderscheiden door een ergodynamische sta-op-postoel of rolstoelen met zijwieltjes.

Maar mijn eerste ervaring met deze leverancier van kunststukjes voor lammen en blinden is op z’n zachts gezegd om te poepen.

Rolstoelafhankelijk moesten wij helaas ervaren dat deze Medipoint zelf behoorlijk ziek is. Niet alleen dubbelzijdig aangedaan, maar ook cognitief blijkt de firma de nodige schade te hebben opgelopen.

…diagnose…

Als CVA-ervaringsdeskundige en geschoold door ontelbare medische termen die ik dag en nacht om mijn oren kreeg, was ik heel goed in staat met een diagnose te komen die ik liet registreren onder de naam: “Nixus Maximus”.
Een vervelende aandoening met als symptomen: Vergetitis, Wanbelofteritis, Technitis en Telefonitis. Waarschijnlijke oorzaak van deze kwaal: overbelaste Monopolitis.

Dit gun je natuurlijk niemand en wij wensen Medipoint dan ook heel veel beterschap en hopen dat ze bij Afsprakologie van de Sint Balenkliniek snel een datum kunnen prikken voor revalidatie.
In de praktijk betekende dit voor ons dat we veel moesten bellen, mailen en schooien om een simpele reparatie aan de rolstoel te regelen.

Immers de zwenkwieltjes stonden haast hoger dan de hoofdwielen, zodat ik alleen met “Zwanenmeer”-spitsen aan, op de tenen slippend vooruit kon komen.

De wandelstok moest met een postelastiek om mijn schouders worden gebonden en bij het accelereren stuiterde ik negen van de tien keer genoeg achterover om een whiplash op te lopen. Maar omdat het anti-stuiterwiel wel werkte kon ik me er geen buil meer aan vallen.

Uiteindelijk heb ik bij de laatste reparatie stoom kunnen afblazen naar een volkomen onschuldige Medipointer-sister.
Het reparatie-meisje bood oprechte verontschuldigingen aan.

En omdat de manier waarop me in m’n hart trof, heb ik haar in alle vriendelijkheid gezegd dat ze mijn boosheid maar tegen haar arrogante kutbaas aan moest kotsen….

Oeps… wordt wel erg grof nu zeg…

Tot aan mijn tanden gewapend heb ik verdere  techneutjes en telefoneuzes benaderd maar de meesten vielen erg mee…

Wauw… geen point meer van maken, alleen herhaalt zich de geschiedenis…