“ fingerspitzengefühl” beeldblog
Ja ik vind het ook een misselijk woord maar het borrelde door de foto, in me op.
Oud en nieuw friemelen hier met de vingertopjes ‘n beetje tegen elkaar…
Dat is voor de eigenaren van de vingers misschien wel aardig en ach, op een foto komt het al snel in ‘t smeltbook of records terecht.
Kaartenmakers jatten zo’n foto ook vaak, maar in dit geval is die teveel bewogen….
Ja de foto is bewogen dat is natuurlijk slecht, want dan heb je er alleen wat aan als je die fikkies persoonlijk kent….
……..
Nou: de oude vingers zijn van mijn oude moeder, de nieuwe vingers zijn van haar achterkleinkind.
Het verhaalt het ultieme moment van afscheid tussen die twee handjes, omdat het oude handje een week later een waardig, dapper en geheel zelf geregisseerd einde tegemoet zou gaan…
In een vlaflip van emoties hebben we met al onze vingers nog even de oude vingers aangeraakt en lachhuilend afscheid genomen van onze dappere en lieve moeder….
Van haar zelf en de dokter mochten we haar vasthouden terwijl ze in alle rust van ons weg ging…. We hebben haar samen in haar laatste reiskoffertje gelegd en begeleid naar de Dela….
Een bewogen beeldblog van het bewogen einde van onze fantastische moeder…
…blij dat ik er ook bij was…
Foto Constance van de Kolk
Mooi en respectvol beschreven…
Een foto verteld altijd een verhaal, in dit geval die van onze familie. Mooi geschreven jeroen, ook wij denken nog vaak aan het “afscheid” van onze oma.
De foto van de handjes van oma en Melle (op dat moment haar kleinste achterkleinkind) helpt ons het afscheid niet definitief te laten zijn. Altijd in gedachten is oma erbij.
Keep strong! Groet Erik
Dank je wel Erik voor je live uitgebreiden reactie… Alles herleeft weer op dit soort momenten… knuffel en hartelijke groet. Jeroen
Het blijft een prachtig emotioneel verhaal met een alleszeggende foto. Nu, 8 november 2021, is het 7 jaar geleden dat mamma is overleden op een door haar zelf gekozen manier omringd door 5 kinderen. Prachtig was het!
En fantastisch dat jij er ook bij was!